Apixaban Aurovitas to lek przeciwzakrzepowy, który zawiera substancję czynną apiksaban. Dzięki swoim właściwościom, lek ten pomaga w zapobieganiu powstawaniu zakrzepów krwi poprzez blokowanie czynnika Xa, który jest ważnym czynnikiem krzepnięcia. Lek Apixaban Aurovitas jest stosowany u osób dorosłych w różnych przypadkach. Po operacji protezoplastyki stawu biodrowego lub kolanowego, pacjenci są narażeni na ryzyko powstawania zakrzepów krwi w żyłach kończyn dolnych. W takim przypadku, lek ten jest stosowany w celu zapobiegania powstawaniu zakrzepów krwi, które mogą prowadzić do poważnych powikłań, takich jak zatorowość płucna. Lek jest również stosowany u pacjentów z nieregularnym rytmem serca (migotaniem przedsionków) i co najmniej jednym dodatkowym czynnikiem ryzyka, w celu zapobiegania powstawaniu zakrzepów krwi w sercu. Zakrzepy krwi mogą odrywać się i przemieszczać do mózgu, co prowadzi do udaru mózgu lub do innych narządów, utrudniając dopływ krwi do tych narządów (co określa się także jako zatorowość systemową). Lek Apixaban Aurovitas jest również stosowany w leczeniu zakrzepów krwi w żyłach kończyn dolnych oraz w naczyniach krwionośnych płuc, a także w zapobieganiu ponownemu powstawaniu zakrzepów krwi w naczyniach krwionośnych kończyn dolnych i/lub płuc. Dzięki swoim właściwościom, lek ten pomaga w zapobieganiu poważnym powikłaniom związanym z zakrzepami krwi.
Zapobieganie epizodom żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) u dorosłych pacjentów po planowej operacji protezoplastyki stawu biodrowego lub kolanowego.
Zapobieganie udarom mózgu i zatorowości systemowej u dorosłych pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków (ang. Non-Valvular Atrial Fibrillation, NVAF) z co najmniej jednym czynnikiem ryzyka, takim jak przebyty udar mózgu lub przemijający napad niedokrwienny (ang. transient ischaemic attack, TIA); wiek ≥75 lat; nadciśnienie tętnicze; cukrzyca; objawowa niewydolność serca (klasa wg NYHA ≥II).
Leczenie zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) i zatorowości płucnej (ZP) oraz zapobieganie nawrotowej ZŻG i ZP u osób dorosłych.