Gorączka połogowa. Wymaga szybkiej diagnozy i leczenia

Co to jest gorączka połogowa?

Gorączka połogowa, znana również jako zakażenie połogowe, jest infekcją, która może wystąpić po porodzie.

Jest to stan wywołany przez bakterie, które infekują rany poporodowe - mogą to być rany pochwy, krocza lub po cesarskim cięciu, a także błonę śluzową macicy. Przyczyną gorączki połogowej jest przedostanie się drobnoustrojów do krwi, co może prowadzić do uogólnionej infekcji. Bakterie odpowiedzialne za to zakażenie często są częścią naturalnej flory pochwy, krocza lub odbytnicy i mogą obejmować paciorkowce, gronkowce oraz pałeczki okrężnicy - tłumaczy ginekolog Łukasz Blukacz.

I dodaje:

Definicja medyczna mówi, że o gorączce połogowej możemy mówić, gdy temperatura ciała kobiety po porodzie wzrasta powyżej 38 stopni Celsjusza i utrzymuje się na tym poziomie przez co najmniej dwa dni.

Drgawki gorączkowe u dziecka. Co robić? Zachować spokój

Grypa, COVID-19, a może RSV? Na co chorują Polacy?

Trauma poporodowa. Gdy kobiety nie chcą więcej dzieci

Gorączka połogowa. Objawy

Objawy gorączki połogowej mogą obejmować:

1. Nagły wzrost temperatury ciała do wysokich wartości, powyżej 38 stopni Celsjusza.

2. Utrzymanie się wysokiej temperatury przez co najmniej dwa dni.

3. Ogólne złe samopoczucie.

4. Bardzo obfite odchody poporodowe.

5. Ból w okolicy krocza lub w miejscu rany po cesarskim cięciu.

6. Możliwe objawy infekcji dróg moczowych, takie jak dyskomfort podczas oddawania moczu.

Te objawy zazwyczaj rozpoczynają się około trzeciego dnia po porodzie i mogą wskazywać na potrzebę szybkiej interwencji medycznej.

Gorączka połogowa. Przyczyny

Przyczyny gorączki połogowej są związane z infekcjami, które mogą wystąpić po porodzie. Główne przyczyny obejmują:

• Zakażenie ran poporodowych, które mogą obejmować rany pochwy, krocza lub miejsce cesarskiego cięcia.
• Zakażenie błony śluzowej macicy, które jest najczęstszą postacią zakażenia połogowego.
• Przedostanie się drobnoustrojów do krwi krążącej, co może prowadzić do uogólnionej infekcji.
• Zakażenie może być wywołane przez bakterie stanowiące naturalną florę pochwy, krocza lub odbytnicy, w tym paciorkowce, gronkowce i pałeczki okrężnicy.

Infekcja może rozprzestrzenić się po całym organizmie, co może doprowadzić do ogólnoustrojowej infekcji, jeśli nie zostanie szybko zdiagnozowana i leczona.

Gorączka połogowa. Leczenie

Leczenie gorączki połogowej zazwyczaj wymaga zastosowania antybiotyków, które są dobierane indywidualnie do wywołujących infekcję drobnoustrojów.

W przypadku, gdy antybiotykoterapia nie przynosi poprawy, a istnieje podejrzenie, że w jamie macicy pozostały fragmenty łożyska, może być konieczne przeprowadzenie łyżeczkowania jamy macicy. Jest to procedura, w której usuwa się wszelkie pozostałości tkanki, które mogą utrzymywać stan zapalny - wyjaśnia Łukasz Blukacz.

I przestrzega:

Bez odpowiedniego leczenia, infekcja może rozprzestrzenić się dalej, prowadząc do poważniejszych konsekwencji, takich jak zakażenie przymacicza, otrzewnej, a w skrajnych przypadkach do sepsy (posocznicy).

Nasz ekspert podkreśla jak ważne jest, aby kobiety po porodzie były monitorowane pod kątem objawów zakażenia połogowego i aby szybko reagować na wszelkie niepokojące symptomy.

Regularne kontrole po porodzie są kluczowe dla wczesnego wykrycia i leczenia gorączki połogowej.

Gorączka połogowa. Jak często występuje?

Gorączka połogowa była znacznie bardziej powszechna w przeszłości, często występując jako poważna komplikacja po porodzie.

Jednak dzięki postępom w medycynie, zwłaszcza w zakresie antybiotykoterapii i ogólnej higieny, jej częstość znacząco spadła. Mimo to, nie jest to stan, który współczesna medycyna jest w stanie całkowicie wyeliminować - przyznaje nasz ekspert.

Współcześnie gorączka połogowa występuje po około 5% do 7% wszystkich porodów. Ten wskaźnik może się różnić w zależności od regionu świata, dostępu do opieki zdrowotnej i standardów higieny.

Gorączka połogowa w historii

Austriacki położnik - Ignaz Semmelwei, pracując w wiedeńskiej klinice położniczej (I poł. XIX w.) zauważył alarmująco wysoki odsetek zgonów wśród kobiet z powodu gorączki połogowej, który wynosił 10% w porównaniu do 4% w drugiej klinice, gdzie praktykowali studenci położnictwa. Zdeterminowany, by znaleźć przyczynę, odkrył, że lekarze i studenci medycyny, przeprowadzający sekcje zwłok zmarłych na gorączkę połogową, a następnie bez mycia rąk badający pacjentki, mogą przenosić zakażenia.

Semmelweis wprowadził praktykę mycia rąk roztworem podchlorynu wapnia, co znacząco zmniejszyło śmiertelność z 18,3% do 1,27%, a nawet do zera w niektórych miesiącach. Mimo że jego metody były skuteczne, nie zyskały uznania w środowisku medycznym, głównie z powodu braku zrozumienia mechanizmu zakażenia, gdyż wówczas nie znano patogenności bakterii i wirusów. Dopiero po latach, w 1877 roku, angielski chirurg Joseph Lister podchwycił jego idee i zaczął stosować dezynfekcję w praktyce chirurgicznej.

Dzięki swojej pracy, Semmelweis jest uznawany za prekursora aseptyki i antyseptyki w położnictwie i chirurgii, a jego odkrycia przyczyniły się do znacznego zmniejszenia przypadków gorączki połogowej, ratując życie wielu kobiet.